Niedzielne popołudnie. Siadam z radością przed telewizorem, by obejrzeć kolejny odcinek zmagań Superniani… Dzieci, które powinny być miłe i dobre, krzyczą, biją rodzeństwo. Rodzice nie mogą sobie poradzić z własnymi dziećmi. Zamiast dobrej atmosfery w domu panuje chaos i zdenerwowanie. Dorośli mają dość takiej sytuacji, dlatego też dzwonią po pomoc do specjalistki od wychowywania dzieci.
Samuel Alcalde niczym telewizyjna Superniania wytyka rodzicom błędy, które popełniają w wychowywaniu swoich pociech. W książce Dwadzieścia błędów dzisiejszych rodziców podkreśla znane od dawna twierdzenie, że nie ma złych dzieci. Według niego istnieją niestety rodzice, którzy nie zawsze potrafią dobrze zająć się własnymi pociechami.
Obecnie największym wrogiem rodzin jest brak czasu i nieustanna gonitwa za dobrobytem. Rodzice spędzają ze swoimi dziećmi bardzo mało czasu. Pracują całymi dniami, a kiedy już wrócą do domu, są tak zmęczeni, że nie mają ochoty na zabawy czy opowiadanie bajek „na dobranoc”.
Kiedy dorośli mają wolne popołudnie czy nawet cały dzień, pojawiają się inne problemy. Nie umieją słuchać młodszego pokolenia, nie potrafią z nim rozmawiać, nie mają pomysłów, jak można zabawnie spędzić czas razem. Najlepszą metodą zajęcia dzieci jest włączenie telewizora lub wysłanie do kolegi czy koleżanki…
Autor podkreśla, że większość błędów wychowawczych nie wynika ze złej woli rodziców. Złe nawyki czy wzory zachowań powielane są od pokoleń. Większość rodziców tego nie zmienia, gdyż nie zauważają takiej potrzeby. Ich rodzice i dziadkowie tak postępowali, czyli tak jest dobrze.
Alcalde zwraca również uwagę na to, że niektórzy dorośli nie lubią słuchać opowiadań dzieci, nie interesuje ich zupełnie to, co przeżywa ich potomstwo. Problemy młodych ludzi nie wydają się być problemami, więc je ignorują.
To tylko niektóre błędy wymienione i opisane przez autora. Jeśli ciekawi Cię jakie problemy jeszcze poruszał, poniżej przedstawiam tytuły poszczególnych rozdziałów.
- Twoje dziecko jest najważniejsze.
- Wzbudzanie i podtrzymywanie lęków już istniejących.
- Lekceważenie pierwszych lat.
- Brak bodźców.
- Język błędny i język nieobecny.
- Ograniczanie ruchu.
- Nadopiekuńczość.
- Niespełnione groźby lub obietnice.
- Potężna moc naśladownictwa.
- Bawienie się czułością.
- Nadmierna surowość.
- Pozwalanie na wszystko.
- Dziecko na chwilę
- Ojciec z fotografii
- Nagrody materialne.
- Rodzeństwo.
- Nadmiar telewizji
- Dziadkowie.
- Posiłki jako pole bitwy.
- Seks – nieprzezwyciężalne tabu.
Wydaje mi się, że autor podjął rozważania nad najistotniejszymi problemami dotyczącymi wychowania. W każdym rozdziale przedstawił najczęstsze przykłady zachowań czy wręcz błędów rodziców dotyczących konkretnego zagadnienia. Ukazał jak według niego powinna wyglądać dobra relacja rodzic – dziecko na konkretnych przykładach. Ważne jest dla mnie również to, że Alcalde nie potępia rodziców, natomiast krytykuje te zachowania, które uważa za błędne.
Niestety, niektóre tematy poruszone przez autora wydają się być niedokończone, niedopowiedziane. Wydaje się, jakby na dany temat można było jeszcze wiele powiedzieć. Na jego usprawiedliwienie mogę jednak dodać, że niekiedy odsyła Czytelnika do swoich wcześniejszych pozycji (być może nie chciał się powtarzać 
). Gorąco polecam i życzę udanej lektury!
Katarzyna Dąbek
