Książka Bóg na ławie oskarżonych – będąca zbiorem esejów – zawiera 13 rozdziałów ukazujących argumenty broniące religię i wiarę chrześcijańską w dialogu z ateistami i agnostykami.
C.S.Lewis to profesor Oxfordu, historyk, filozof, teolog i wreszcie autor takich dzieł jak: Opowieści z Narnii, które doczekały się ekranizacji, Listy starego diabła do młodego czy Cztery miłości.
W niniejszej pozycji autor próbuje obronić racjonalne chrześcijaństwo ukazując, że ortodoksja w poszczególnych kwestiach jest zgodna z zasadami logiki. Już same tytuły rozdziałów: Cuda, Dogmat a wszechświat, Mit stał się faktem, Religia a nauka, Prawa natury, Wielki cud, Człowiek czy królik?, Kłopoty z „Iksem”, Co mamy począć z Jezusem Chrystusem?, Czy musi przeminąć nasz obraz Boga?, Kobiety-księża w Kościele, Bóg na ławie oskarżonych, Nie mamy żadnego „prawa do szczęścia”, wskazują na zagadnienia, które wydają się kontrowersyjne dla przeciwników w dialogu.
Poszczególne eseje ukazują między innymi spojrzenie na:
Cuda, których – według wielu osób – koniec nastał w Europie Zachodniej w czasie kiedy głównym credo stał się materializm. Od tego czasu traktowanie tego nadprzyrodzonego zjawiska było i jest próbą obrony wiary przez naukę i prawa natury. Omylne i wręcz odrzucające jest tłumaczenie, że nasi przodkowie wierzyli w cuda, bo nie znali praw natury. To czysty nonsens. „Kiedy święty Józef odkrył, że jego Oblubienica jest brzemienna, «zamierzał oddalić Ją potajemnie». Na tyle znał się na biologii. Gdyby tak nie było, z pewnością nie uważałby ciąży za znak niewierności. Kiedy przyjął chrześcijańskie wyjaśnienie, uznał to za cud właśnie dlatego, że wystarczająco znał prawa natury, by wiedzieć, iż w tym momencie zostały one zawieszone”.
Trudności z przedstawianiem wiary chrześcijańskiej osobom niewierzącym w czasach współczesnych. Wśród nich autor wymienia: inteligencję przekładającą się na sposób ujmowania zjawisk w kontekście historycznym i współczesnym; język jako sposób komunikowania i odbioru treści grup wykształconych i niewykształconych; kulturę prezentowaną przez różne grupy społeczne; postawy etyczne między innymi wobec materializmu.
Innym walorem pozycji literackiej Bóg na ławie oskarżonych jest bogactwo języka w jego stylistycznym, precyzyjnym, a zatem klarownym kształcie, czytelnym dla odbiorcy poszukującego właśnie takowych ujęć i odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące egzystencji człowieka w świetle wiary.
Sekwencyjnie ujmowane rozdziały stanowią jedną zwartą całość, którą należy odczytywać komplementarnie. Zagadnienia pojawiają się bowiem w logicznym porządku, pozwalając czytelnikowi na coraz szersze spojrzenie. Polecam tę książkę wszystkim tym, którzy szukają w życiu prawdy. Sięga ona bowiem do jej istoty i pobudza do głębokich refleksji nad własną egzystencją.
Autor jest studentem Teologii Ogólnej UKSW w Warszawie
Sebastian Szymański
