Idę spokojnie główną ulicą miasta. Jest piątkowe popołudnie, wracam po zajęciach do domu. Myślę o tym wszystkim, co zdarzyło się w tym tygodniu. Zastanawiam się jak mogę spędzić dwa wolne dni, które mam przed sobą. Cisza, spokój, prawie nie słyszę jadących obok aut… gdy nagle z zamyślenie wyrywa mnie przeraźliwy krzyk: „Ale dlaczego nie chcesz mi tego kupić? Przecież ja chcę! Kup mi! Kup!!!”. Obok chłopca widzę młodą kobietę – wydaje się, że to jego mama – biedna, cała czerwona ze wstydu, nie wie co ma zrobić.

Każdy z nas był kiedyś świadkiem takiego zdarzenia. W naszych głowach pojawiały się wtedy przeróżne myśli. Jedne potępiały bezlitosną matkę, która nie chce kupić zabawki swojemu dziecku, inne broniły ją i użalały się nad nią, że ma okropne dziecko. Tych myśli za każdym razem jest tysiące i niestety bardzo często oceniają one postępowanie rodziców lub dziecka. Jednak czy kiedykolwiek zdarzyło się byśmy nie oceniali, a spróbowali zrozumieć?

A może to Ty jesteś w tej „ciężkiej sytuacji”? Może to właśnie Ty masz takiego „małego potwora” w domu, który terroryzuje Cię i boisz się z nim wychodzić nawet na spacer do parku, bo po drodze mijacie sklep z zabawkami? Może to Ciebie ludzie oceniają: „co za straszna matka”?

Czytaj dalej »

Nie ma wątpliwości, że to nie olej sam w sobie, lecz namaszczenie w imię Pana ma moc podźwignięcia chorego i odpuszczenia mu grzechów oraz daje mu możliwość wybawienia. Nie wykonuje się żadnego magicznego gestu ani nie wygłasza się tajemnych zaklęć. Wszystko jest jasne i dostrzegalne gołym okiem.

Tymi słowami pisze Llorente w swojej książce o sakramencie namaszczenia, który często bywa źle rozumiany i błędnie nazywany sakramentem zmarłych. Tymczasem jest to sakrament namaszczenia chorych. Autor w sposób prosty, bez trudnej terminologii, wyjaśnia na czym on polega i kogo może dotyczyć. Jak się bowiem okazuje, nie wszyscy, których dosięga choroba czy śmierć, mogą być do niego dopuszczeni.

Na początku autor wyjaśnia na czym polega chrześcijańskie pojmowanie choroby i samej śmierci. Zderza swoje refleksje z problemami, które dotykają współczesnego człowieka, żyjącego w epoce rozwoju cywilizacji i techniki. Zwraca uwagę na zagadnienie troski o zdrowie, odnosząc je do przykazania miłości bliźniego. Pokazuje zarazem granicę, za którą zaczyna się wszechobecny dzisiaj kult ciała, prowadzący do obsesji i w ostateczności do rozczarowania.

Czytaj dalej »

Recenzowana książka jest zbiorem artykułów, z których co miesiąc jeden publikujemy w naszym Biuletynie w dziale felietony. Będziemy tak czynić jeszcze do grudnia tego roku, i stąd – mimo, że książka ma już od dawna nakład wyczerpany – stwierdziłem, że warto ją bliżej zaprezentować.

Jest ona naprawdę niezwykle wartościowa i taka typowo… szymikowa. Odkąd poznałem księdza Szymika, zawsze darzyłem go wielkim podziwem jako teologa i jako człowieka. To niezwykłe, jak potrafi on łączyć postawę koncyliacyjną ze stanowczością, jednoznaczność z delikatnością, wielki szacunek do drugiego człowieka z niezwykłym poczuciem humoru. I taka jest także ta książka: typowo szymikowa.

Jeszcze jedna rzecz charakterystyczna dla księdza Szymika i dla tej książki: umiejętność zawarcia skomplikowanych prawd wiary w krótkich sformułowaniach przy jednoczesnym utrzymaniu najgłębszego sensu prezentowanych zagadnień. To niezwykła sprawność, którą Szymik-poeta wykorzystuje w swoich tekstach prozatorskich.

Czytaj dalej »

W każdym człowieku jest chęć kontrolowania własnego życia. Człowiek chce się czuć panem i władcą swojego losu, chce wiedzieć co się z nim dzieje, a przede wszystkim chce mieć na to wpływ. To jest naturalne pragnienie człowieka. Szczególnie wtedy, kiedy dzieje się coś, czego nie rozumie, a na pewno wtedy, kiedy dotyka go jakieś nieszczęście. Człowiek zaczyna szukać w takich sytuacjach różnych rozwiązań. Z pozoru otwarte, jasne i dobre stają się dla człowieka pułapką. Zamykają go w ślepym zaułku, z którego bardzo trudno jest się wydostać. Granica jest bardzo cienka, jeśli chcesz się uchronić przed takim niebezpieczeństwem, przeczytaj tę książkę…

Każdy z nas spotkał się ze zjawiskiem magii, czy też sił paranormalnych, wierzenia w reinkarnacje, łączenie się z drugim światem. Każdy z nas ma w sobie chęć poznania czegoś, co wydaje się tajemnicze. Właśnie chyba to pojęcie będzie najlepsze. Wszystko, co tajemnicze przyciąga, bo jest w pewien sposób jeszcze nie zdobyte. To coś, co wydaje nam się, że wyciągnie nas z szarej rzeczywistości, a może nawet da nam receptę na szczęście. Jakże jest to mylne pojęcie! We własnym życiu doświadczył tego właśnie Bernard Bastian.

Autor książki sam w wieku szesnastu lat odkrył – jak dla niego wtedy – „dziwny i fascynujący świat okultyzmu i spirytyzmu”. O czym zresztą mówi już krótka notka na końcu książki. Wciągnięty przez kolegę przez dłuższy czas oddaje się tym wszystkim praktykom, a przede wszystkim telepatii, hipnozie, radiestezji i wywoływaniu duchów. Wszystko to zostawia na nim bardzo mocny ślad. Wszystkie te praktyki wywołują u niego paniczny lęk i koszmary. Nie potrafi sobie z tym poradzić, dopiero spotkanie z Chrystusem wyzwala go ze złej mocy. Dzięki temu zaczyna rozumieć, jak to wszystko naprawdę funkcjonuje.

Czytaj dalej »

Osoba chora na Parkinsona… Co to znaczy? Czy to choroba psychiczna, może wrodzona lub zaraźliwa, na pewno nic dobrego. Takie są stereotypy, a tymczasem… Człowiek z chorobą Parkinsona to taka zwykła osoba jak Ty i ja, jedyne co ją odróżnia od innych to widoczne drżenie ręki, czasem trudności w mówieniu, czy kłopoty z poruszaniem się… Nie może swoją chorobą zarazić, ani przekazać potomstwu w genach. Nie ma żadnych powodów do tworzenia bariery, jednak izolacja osób cierpiących na to schorzenie jest dość częsta. Moim zdaniem warto to zmienić. Nie jest jednak łatwo pokonać stereotypy, przełamać strach…

Drogi Czytelniku, chcę Ci dziś zaproponować poradnik o chorobie Parkinsona. Znów poradnik! Nie lubisz ich czytać? Dobre rady rodziców, dziadków, przyjaciół, rodzeństwa, nauczycieli, przełożonych, a nawet osób obcych – to nudne, nieprzydatne, denerwujące, a ja z jakimś poradnikiem „wyskakuję”…

Może niektóre „dobre rady” wyprowadzają z równowagi, ja jednak uważam, że ten poradnik warto przeczytać. Jest on przeznaczony głównie dla osób cierpiących na chorobę Parkinsona, oraz dla ich rodzin, przyjaciół, opiekunów. Na pewno jednak nie zaszkodzi Ci przeczytanie go, nawet jeśli nie masz na co dzień kontaktu z osobami chorymi, a może pomóc w przyszłości, gdy spotkasz taką osobę.

Czytaj dalej »

Życie w ciągłym ruchu sprawia, że niewiele czasu zostaje nam na refleksję. Czas pędzi bardzo szybko, ciągle tylko zajęcia, praca, dodatkowe obowiązki. Nagle budzimy się pewnego dnia i zauważamy, że straciliśmy kontrolę nad własnym życiem. Jak ją odzyskać? Odpowiedź wcale nie jest trudna: wystarczy zwolnić, poświęcić jeden dzień na refleksję i modlitwę. Tym, którzy nie wiedzą jak odzyskać utraconą życiową równowagę, polecam książkę pt. „Wygrać młodość”.

Książka ta stanowi zbiór krótkich „konferencji rekolekcyjnych”, które jednak nigdy nie zostały wygłoszone. Jak napisano we wstępie, ukazywały się one na łamach Kwartalnika Katolickiego „eSPe” w cyklu „Dzień dla Jezusa”, jako propozycje na sposób przeżycia osobistego dnia skupienia.

Tematyka tej książki jest skupiona wokół pojęcia młodości, ponieważ to właśnie w tym okresie życia stawiamy najwięcej pytań i szukamy na nie odpowiedzi. Już na samym początku wyróżniono cztery najważniejsze zasady postępowania w czasie trwania młodości: bycia poddanym rodzicom, napełniania się mądrością, otwarcia się na działanie Ducha Świętego, wreszcie nabierania mocy Bożej.

Czytaj dalej »

Tak wielu z nas boi się rozmowy z innymi o swoich problemach. Wstydzimy się powiedzieć komukolwiek (rodzinie czy przyjaciołom) o naszych przeżyciach. Nie chcemy się dzielić z nikim swoimi sprawami. Nasze problemy chowamy głęboko w sercu i zostajemy z nimi sami. Czy takie postępowanie jest słuszne?

Może warto byłoby powiedzieć przyjacielowi, siostrze, małżonkowi: “Wiesz, ja już nie potrafię sobie z tym poradzić, nie wiem, co zrobić, nie mam sił”. Jeśli ta osoba nie będzie umiała pomóc na sposób ludzki, zawsze może obiecać modlitwę, a to nawet więcej niż dobre rady. Dlatego też warto dzielić się swoimi przeżyciami z bliźnimi, a także słuchać kiedy oni opowiadają o sobie. Czasem wysłuchanie drugiej osoby i modlitwa w jej intencji mogą więcej zdziałać, niż inne formy pomocy.

Niektórym trudno się zdobyć na rozmowę, dlatego piszą. Wysyłają krótkie listy i proszą o odpowiedź na pytania dotyczące najważniejszych spraw w ich życiu. Ta mała książeczka Co jest najważniejsze? autorstwa księdza Jerzego Sermaka jest zbiorem takich listów.

Czytaj dalej »

Dzisiejszy świat to świat ludzi zaganianych, zestresowanych, a co za tym idzie – także smutnych. Publikacja, którą chcę zaprezentować, jest w pełni poświęcona tematowi radości, co tym samym może stanowić pomoc dla wszystkich smutasów

Już sama okładka książki – na której widnieje twarz o. Leona Knabita promieniująca radością – zachęca do sięgnięcia po nią.

Niniejsza publikacja podzielona jest na 7 rozdziałów, z których każdy traktuje o danym aspekcie radości.

Czytaj dalej »

Człowiek zachwyca się swoją siłą, zaradnością i zamożnością. Dobre samopoczucie zwiększa możliwości rozwoju osobowego, ekonomicznego. Finalnie żyje tak, jakby nie było starości, cierpienia, kalectwa i zależności. Żyje egoistycznie – dla siebie, komfortowo. Człowiek staje się pewny pełnej kontroli i władzy nad swoim życiem. Główny bohater stał się ofiarą takiego pomysłu na życie.

Paulo traci sprawność i staje się zależny. Wrażliwie reaguje na każde zachowanie opiekujących się nim ludzi, zarzucając im obojętność. Deficyt ludzi staje się jego obsesją. By zmienić ten stan rzeczy, lgnie całym sobą do opiekującej się nim pielęgniarki. Jej pełna akceptacja, szacunek okazany choremu człowiekowi, umiejętność współistnienia z cierpieniem, kalectwem, brzydotą sprawia, że Paulo jest bezsilny, ale jednocześnie przez chwilę szczęśliwy.

Główny bohater egoistycznie wkracza w życie mężatki i jej rodziny. Ma do zaoferowania pieniądze, więc próbuje kupić serce kobiety. Chce kupić to, czego nie ma, o co nie zadbał w swoim bogatym życiu. Nie ma rodziny, potomka. Nie ma nikogo, kto potrzymałby go za rękę, z troską się nad nim pochylił. Paulo pragnie Marianny – emigrantki z Jugosławii, przepełnionej prostymi i szlachetnymi wartościami – dla siebie. Chce wypełnić pustkę i zagłuszyć samotność, która powstała na skutek braku czasu i wygody. To konsekwencja bogacenia się dla samego bogacenia i lęku przed miłością.

Czytaj dalej »

Gdy pytam znajomych czy oglądali film „Władca Pierścieni” to pozytywnie odpowiada zdecydowana większość osób, ale jeżeli pytanie dotyczy przeczytania książki to jest dużo gorzej. A szkoda, bo książka jest zdecydowanie lepsza…

Trzy pierścienie dla królów elfów pod otwartym niebem,
Siedem dla władców krasnali w ich kamiennych pałacach,
Dziewięć dla śmiertelników, ludzi śmierci podległych,
Jeden dla władcy Ciemności na czarnym tronie
W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie,
Jeden, by wszystkimi rządzić, Jeden, by wszystkie odnaleźć,
Jeden, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać
W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie.
Tymi słowami rozpoczyna się najbardziej znane dzieło wielkiego autora XX w. J.R.R. Tolkiena. Tylko ono do tej pory doczekało się interpretacji filmowej i mniej znanej rysunkowej.

Czytaj dalej »