W Polsce pojawiło się już kilkadziesiąt poradników o sektach. Nie mogę powiedzieć, by ten był jakoś szczególnie wyjątkowy. Jest to jednak solidnie zrobiona praca, która z całą pewnością może być dobrym wstępem do tego zagadnienia.
„ABC o sektach” utrzymane jest w podobnej kompozycji, jak niedawno recenzowane przeze mnie „ABC o New Age” (w sumie to powinienem napisać odwrotnie, bo „ABC o sektach” ukazało się wcześniej). Mamy więc do czynienia z pracą zbiorową, stanowiącą zbiór długich artykułów znawców tematyki.
Idąc po kolei… najpierw mamy przedmowę napisaną przez ks. prof. Romana Pindela, która wyjaśnia cel tej książki i powody, dlaczego została skomponowana właśnie w ten sposób. Po krótkiej przedmowie trafiamy na wprowadzenie do drugiego wydania (ach! zapomniałem napisać wcześniej, że to drugie wydanie), w którym Mariusz Gajewski wprowadza w tematykę i ponownie wyjaśnia cele napisania książki.
Tuż po wprowadzeniu (tym drugim) mamy wprowadzenie trzecie 
. Tym razem jest to artykuł tego samego autora pt. „Sekty – kilka słów wprowadzenia o przyczynach wstępowania do sekt” (podkr. moje – PK). Teraz jednak jest to już wprowadzenie konkretne i można w nim uzyskać znacznie więcej informacji niż w poprzednich. Dowiemy się bowiem o tragicznych wydarzeniach związanych z sektami, o tym, co przyciąga ludzi do sekt i dlaczego sekty się rozprzestrzeniają.
Na szczęście na trzecim wprowadzeniu się kończy i więcej wprowadzeń nie ma.
W tym miejscu następuje kolejny artykuł autorstwa ks. prof. Andrzeja Zwolińskiego pod tytułem „Anatomia sekty”. Jest to, najprościej mówiąc, streszczenie tez zawartych w książce ks. Zwolińskiego pod tym samym tytułem (którą nota bene też mamy w Tolle et lege).
Kolejny artykuł został napisany przez dra Piotra Tomasza Nowakowskiego i poświęcony jest tematyce werbunku do sekt. Kolejne podrozdziały omawiają techniki, którymi posługują się sekty, np. werbunek w szkołach, pod szyldem nauki lub działalności charytatywnej.
Następny rozdział autorstwa Joanny Łuczyńskiej omawia zjawisko manipulacji w sektach, a kolejny, napisany przez Ireneusza Kamińskiego – prawne aspekty działalności sekt. Ten ostatni jest naprawdę bardzo szczegółowy i dłuuugi.
Kolejny artykuł poświęcony został New Age. Szczerze mówiąc, nie wiem dlaczego w książce o sektach artykuł o New Age, ale możliwe, że redaktor chciał w ten sposób wyjaśnić różnice między tymi często mylonymi zjawiskami.
Ostatni zaś artykuł mimo, że naprawdę dobry, do tematyki tej książki nie bardzo pasuje. Znany naszym czytelnikom ks. Aleksander Posacki wyjaśnia w nim definicję okultyzmu. Artykuł jest – jak zauważyłem – solidny i ciekawy, ale z sektami w sensie ścisłym ma niewiele wspólnego.
Po tych wszystkich artykułach w „ABC o sektach” znajdziemy jeszcze kilka stron porad, co robić, gdy dziecko trafi do sekty.
Jednak najważniejsza (przynajmniej dla mnie) część tej pracy to bibliografia. Stanowi ją zbiór 1420 pozycji na temat sekt od 1990 do 2003 roku (głównie są to artykuły prasowe), zebranych przez Piotra Tomasza Nowakowskiego. Jeśli ktoś pisze opracowania na temat sekt (np. pracę magisterską), to jest niezwykłe ułatwienie w szukaniu materiałów.
Reasumując, każdy z artykułów osobno czyta się nieźle i może on stanowić całkiem dobre zaproszenie do poszerzenia wiedzy na temat sekt. Szkoda tylko, że zostały one ułożone dość chaotycznie i nie bardzo łączą się ze sobą. Generalnie jednak z całą pewnością można tę książkę polecić osobom, które chcą jedynie zorientować się w temacie. Osoby z tematem szerzej zaznajomione odsyłam do szczegółowych opracowań.
Paweł Królak
