Pewność siebie bez samouwielbienia

Sztuka pewności siebieWyrażenie „pewność siebie” może budzić u niektórych negatywne skojarzenia, między innymi takie, jak zarozumiałość, pycha, arogancja. Oczywiście istnieje niebezpieczeństwo nadęcia swego „ja” do niebywałych rozmiarów. Tym bardziej więc trzeba odnaleźć ów złoty środek: między samouwielbieniem a fałszywą skromnością. Taką pomocą może służyć niniejsza książka „Sztuka pewności siebie”.

Autor opisuje w niej dwanaście zasad budowania pewności siebie. Przedstawia metody, rozwiązania, które mogą okazać się pomocne w wewnętrznej przemianie. Osoba, która ma niskie mniemanie o sobie, nie jest skazana do końca życia na niepowodzenia i poczucie winy. Może uwolnić się od negatywnych postaw. Nie stanie się to, rzecz jasna, z dnia na dzień, nie obędzie się bez wysiłku, ale taka zmiana jest możliwa.

McGinnis krytykuje myślenie typu: „wystarczy wierzyć w siebie, aby osiągnąć absolutnie wszystko”. Daje on realne spojrzenie – sama wiara we własne możliwości nie czyni nas wszechmocnymi. Nikt z nas nie jest doskonały, każdy ma pewne indywidualne ograniczenia. Jednak jako istoty stworzone przez Boga mamy także pewne możliwości.

Przy opisywaniu zasad budowania pewności siebie autor podaje różne propozycje, metody, z których można wybrać coś dla siebie. Przytacza także przykłady z własnej praktyki terapeutycznej.

W swoich przemyśleniach porusza między innymi tematy takie, jak:
poznanie prawdy o sobie samym
właściwa proporcja między pracą, zabawą, odpoczynkiem (nałóg pracy)
uwolnienie od cudzych oczekiwań
niezależność od rodziców
stosunek do swego ciała
różnice między poczuciem winy a wstydem
zdrowe a nieuzasadnione poczucie winy
znaczenie przyjaźni (nie nabieramy pewności siebie na bezludnej wyspie, ale w relacjach z innymi)
jak uzyskać pewność siebie bez samouwielbienia

Wielką zaletą tej książki jest realne spojrzenie autora na człowieka: nie jesteśmy doskonali, mamy ograniczenia, ale mamy też możliwości, które warto wykorzystać. Autor zachęca: „nie bądźmy tymi, których jedynym zajęciem jest powtarzanie: Przepraszam, że żyję”.

Justyna Smerecka

Justyna Smerecka


Zobacz też


Dodaj komentarz

Kolorem czerwonym oznaczono pola obowiązkowe