W dzisiejszym świecie na każdym kroku natykamy się na różnego rodzaju manipulacje. Wciąż próbuje się wywierać na nas wpływ w celu zmienienia naszych poglądów, zdobycia naszego poparcia, czy kupienia przez nas jakiegoś nowego, rewelacyjnego produktu.

O tym coraz bardziej zauważalnym zjawisku pisze psycholog Tomasz Witkowski w jednej ze swoich książek pt. „Psychomanipulacje.” Jest to rewelacyjna pozycja traktująca o sposobach manipulowania człowiekiem i przykładowych metodach obrony przed nimi.

We wstępie znaleźć można test badający umiejętności przewidywania zachowań ludzi w sytuacjach manipulacyjnych, który pomaga nam w zorientowaniu się o naszym stanie wiedzy na powyższy temat. Po sprawdzeniu wyniku testu możemy przejść do kolejnych rozdziałów, w których zapoznajemy się z różnymi metodami wywierania wpływu.

Czytaj dalej »

Wśród licznych patologii, jakimi przesiąknięte jest nasze społeczeństwo, gdzieś głęboko w cieniu kryje się zjawisko zwane satanizmem. Czasami jednak pojawiają się ludzie, którzy przełamują tabu i otwarcie mówią o czyhającym zagrożeniu.

„Satanizm w Polsce i Europie” pod redakcją Grzegorza Felsa jest publikacją powstałą po pierwszym w naszym kraju, międzynarodowym sympozjum poświęconym tematyce satanizmu. Sympozjum to odbyło się 3 marca 2001 roku w Rudzie Śląskiej, gdzie wcześniej grupa satanistów dokonała brutalnego mordu na swoich współwyznawcach. W trakcie spotkania swoją wiedzę z dziedziny satanizmu zaprezentowali specjaliści z Niemiec, Włoch, Słowacji i Polski. Ich referaty złożyły się na treść publikacji, którą pragnę Ci gorąco polecić.

Słowo wstępne wystosował prezydent Rudy Śląskiej, Andrzej Stania. Wprowadza on odbiorcę w problematykę ideologii satanistycznych oraz zwraca szczególną uwagę na potrzebę prowadzenia działań profilaktycznych.

Czytaj dalej »

Na ile nasze wyobrażenie o życiu osób duchownych jest prawdziwe? Często wydaje nam się, że żyją oni w całkiem innym świecie, gdzie nie dotyka ich problem wiary, nie są narażeni na pokusy i działanie zła. Z drugiej strony inny skrajny obraz, przedstawiający ich jako osoby obłudne, mętne, którym zależy na własnym interesie. A jaka jest prawda?

Książka pt. „Trufle” Jana Grzegorczyka pokazuje w bardzo realistyczny sposób życie księży, zakonników i zakonnic w ich życiu codziennym. Tu nie ma miejsca na ubarwioną fabułę czy sensacyjny skandal. Osoby duchowne, zakonnicy i zakonnice, jak my wszyscy (można by dodać, jak my świeccy), przeżywają swoje załamania i swoje codzienne dramaty. Nie są pod specjalną ochroną, która broni ich przed wszystkim, co złe. Każdy człowiek ma swoje słabości i swoje upadki. Każdy, a to znaczy, że nikt przed tym nie ucieknie. Tą swoją słabość może jedynie zaakceptować, ale nie poddawać się, lecz zawsze iść do przodu z nadzieją.

Książka jest splotem różnych wątków, które się łączą i sprawiają, że treść jest dynamiczna. Grzegorczyk w ciekawy a przy tym bardzo prawdziwy sposób oddaje codzienną walkę takich ludzi z własnym egoizmem, z własnym codziennym problemem wiary. Jednakże w tym codziennym trudzie nie zostają sami, broni ich Ten, który ich powołał i który zawsze przebacza. Powołuje tych, którzy w słabości potrafią wyciągnąć do Niego swoje ręce z wołaniem o pomoc.

Czytaj dalej »

„Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (1 J 4,16). (…) Jest to przesłanie bardzo aktualne i mające konkretne znaczenie w świecie, w którym z imieniem Bożym łączy się czasami zemsta czy nawet obowiązek nienawiści i przemocy. Dlatego w pierwszej mojej encyklice pragnę mówić o miłości, którą Bóg nas napełnia i którą mamy przekazywać innym” (Benedykt XVI, wstęp do encykliki).

Przyznam szczerze, że w ostatnich latach czytam wiele dokumentów Kościoła, ale już od dłuższego czasu żaden z nich nie wywarł na mnie tak pozytywnych odczuć, jak encyklika Benedykta XVI „Deus caritas est”. Największe wrażenie zrobił na mnie jej pierwszy rozdział „Jedność miłości w stworzeniu i historii zbawienia”.

Nowością w stosunku do tego typu pism, wydawanych przez poprzedników Benedykta XVI, jest wiele odwołań do filozofii, literatury pięknej oraz do historii: zarówno powszechnej, jak i historii Kościoła. Absolutną rewelacją jest dla mnie fakt, że Benedykt, opisując poszczególne poglądy, zawsze szeroko nakreśla kontekst, w jakim zostały one wypowiedziane (sztandarowym przykładem może być punkt 24, gdzie Papież – zanim poda poglądy cesarza Juliana Apostaty – szeroko opisuje, skąd one biorą swoje źródło). To duża nowość.

Czytaj dalej »

Całkiem niedawno recenzowałem książkę Gabriele Kuby o Harrym Potterze, a tymczasem Polwen razem z wydawnictwem Arka Noego wydał kolejną pozycję o tej tematyce. Tym razem jej autorem jest wybitny i znany już naszym czytelnikom demonolog, ks. Aleksander Posacki SJ.

Przyznam, że długo czekałem na książkę ks. Posackiego na temat potteryzmu. Dotychczas opublikował on bowiem kilka (może kilkanaście) artykułów na ten temat, głównie w „Naszym Dzienniku” (inne gazety raczej boją się odbiegać od schematu huraoptymizmu wobec Pottera). Wciąż jednak brakowało ich zestawienia w jednym miejscu.

Tym właśnie jest książka „Harry Potter i okultyzm”. Zdecydowaną jej większość stanowią wspomniane artykuły, na potrzeby książki poszerzone i opatrzone przypisami do nowszej literatury.

Czytaj dalej »

Jeżeli lubisz niebanalne thrillery z domieszką mrocznego kryminału, szpiegostwa, polityki i bezwzględnego reżimu na miarę KGB, a przy tym niewyjaśnione tajemnice metafizyczne, to trafiłeś na odpowiednią lekturę. „Gość papieża” to misternie napisana intryga, która wprowadza nas w brutalny świat sowieckiego systemu, tajnych organizacji, dylematów religijnych i… tajemnicy fatimskiej.

Pomysł i inspiracje do książki autor zaczerpnął z pewnego wydarzenia, które zyskało już miano odległej historii…Gdy Jan Paweł I został wybrany na Stolicę Piotrową, nikt nie przypuszczał, że jego pontyfikat będzie trwał tylko 33 dni! Jednak w czasie tej krótkiej kadencji miało miejsce pewne zdarzenie – było to spotkanie papieża z prawosławnym metropolitą Leningradu. Od tej chwili wypadki potoczyły się już w zawrotnym tempie. W czasie audiencji niespodziewanie umiera arcybiskup ze Wschodu. Po paru dniach kona Ojciec Święty… Dwa zgony wielkich przywódców religijnych w odstępie kilku dni!

Nikt nigdy nie dowiedział się, o czym rozmawiali dwaj wielcy kapłani. Jan Paweł I oświadczył tylko: „Nigdy jeszcze nie słyszałem tak pięknych słów na temat Kościoła, nie mogę ich jednak powtórzyć, toteż pozostaną tajemnicą”. Po tym wyznaniu rozpoczęło się stawianie hipotez, snucie domysłów itp., aż w końcu wszystko powoli przycichło i zostało pokryte kurzem zapomnienia na wiele kolejnych lat…

Czytaj dalej »

Współczesny człowiek, goniąc za pieniądzem, dobrobytem, pracą (w miarę stabilną) często zatraca siebie i gubi sens relacji z innymi. Niejednokrotnie zdarza się tak, iż rodzice nie nauczyli dzieci społecznego przebywania z ludźmi. Wielu z nas ma problemy w utrzymaniu dobrych kontaktów z bliskimi nam osobami, z ludźmi
w naszym towarzystwie. Bez względu na wiek można pewne braki nadrobić i zdobyć nowe umiejętności. Książka „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” w bardzo prosty sposób przekazuje zasady budowania zdrowych relacji.

Książka sprzedana już w ponad 13 milionach egzemplarzy i przetłumaczona na ponad 37 języków świata, doczekała się wielokrotnego wznawiania i ostatecznie została uwspółcześniona, by zaspakajać dzisiejsze potrzeby.

Niektórzy twierdzą, że przyjaźni można się nauczyć tylko w praktyce. Po prostu się przyjaźniąc. Dużo w tym prawdy, ale bez takich książek, jak choćby niniejsza, można wiele relacji zniszczyć i nie dać im szans rozwoju. W końcu lepiej uczyć się na doświadczeniu innych. Po co ryzykować i wywarzać już otwarte drzwi.

Czytaj dalej »

Jacy jesteśmy? Czym się kierujemy? Jak wygląda nasze życie? Jakie mamy poglądy? Książka Zygmunta Zielińskiego jest diagnozą polskiej rzeczywistości (głównie wieku XX-stego), prezentuje obraz społeczeństwa polskiego w szerokim kontekście historycznym, politycznym i gospodarczym. Praca ta traktuje o Polsce, Polakach, o tym, jacy jesteśmy. Mówi o naszej mentalności, wskazuje co się na nią składa.

Autor porusza problemy kształtujące tożsamość i światopogląd Polaków. Pisze o tym, co dla nas istotne, czym jesteśmy determinowani: ważne miejsca (nasze związki z Kresami Wschodnimi), wydarzenia, osoby… Do tego opisy sytuacji dnia codziennego, powszedności, w których dzieli się swoimi spostrzeżeniami.

Można tu znaleźć wiele informacji historycznych, a nawet geograficznych. Zastosowana jest narracja w pierwszej osobie, dzięki czemu czytelnik śledzi wydarzenia, sytuacje razem z osobą mówiącą. Książka ma charakter wspomnień z różnych podróży, wyjazdów… Autor dzieli się własnymi doświadczeniami, opisuje poznanych ludzi, którzy coś wnieśli do jego życia. Ma to czasem charakter osobistych wyznań.

Czytaj dalej »

Czy wybierasz się na film „Kod Leonarda Da Vinci”? A może zastanawiasz się, czy informacje, które on przekazuje, są naprawdę skrywaną przez wieki tajemnicą o prawdziwym obliczu Kościoła? A może brakuje Ci argumentów, które pozwolą podjąć dyskusję na ten temat? Jeśli tak, to Amy Welborn po raz kolejny wyciąga w Twoją stronę pomocną dłoń.

Amy Welborn, amerykańska historyczka Kościoła, znana jest już Czytelnikom Tolle et lege. Jej książka „Zrozumieć Kod da Vinci” od samego początku istnienia naszego serwisu utrzymuje się na pierwszym miejscu listy bestsellerów. Dziś chciałbym zaprezentować Ci jej drugą książkę, niejako uproszczoną wersję poprzedniej.

Książeczka (używam zdrobnienia celowo, gdyż ma ona 98 stron i kieszonkowy format) „Największe tajemnice Kodu Da Vinci” została napisana specjalnie z powodu wejścia na ekrany filmu, w którym główne role grają znani aktorzy: Tom Hanks i Jean Reno. Nie muszę chyba mówić Ci – bo sam tego niezwykle mocno doświadczasz – jak niesamowicie promowany jest ten film w mediach. W portalu Onet od blisko dwóch tygodni nie widziałem reklamy żadnego innego filmu – każda okazja jest wykorzystywana, by reklamować Kod.

Czytaj dalej »

Są baśnie, które pamięta się do końca życia. Dlaczego? Bo jako pierwsze potrafiły zainteresować i sprawić, że poczuło się niczym bohater którejś z nich… Dodać przy tym trzeba, że bardzo pomocne są w tym ilustracje; im weselsze i barwniejsze, tym lepiej.

”Baśnie dla malucha” to następna publikacja na rynku, której tytuł mówi sam za siebie. I nie ma sensu się tu co czarować – książek tego typu są obecnie setki i jedna piękniejsza od drugiej. W tym przypadku dziesięć w miarę zręcznych parafraz baśni Andersena, braci Grimm, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Janiny Porazińskiej i Romana Zmorskiego może stanowić niezłą pożywkę, ale tylko dla malucha . Taki dobry początek przed lekturą Ingardena )).

Treści nie jest zbyt wiele, nie ma więc obawy o przesilenie intelektualne. Za to ilustracje… miodzio. Te chyba najbardziej zainteresują milusińskich czytelników. Duże, barwne i bardzo bajkowe. Nawet Baba Jaga wygląda jak dobrotliwa babcia, zapomnijcie więc o nocnych koszmarach

Czytaj dalej »