Tylko nie przestrasz się tytułu! – usłyszałam, zanim książka trafiła w moje ręce. Biorę egzemplarz do reki i czytam: Prostytutka idzie do nieba. Przyznaję, tytuł dość intrygujący, a razem z odpowiednią grafiką na okładce wydaje się jeszcze bardziej prowokujący. Prowokujący do myślenia, rzecz jasna. Któż z nas bowiem nie marzy o tym, żeby po śmierci trafić do raju?

Siostry i bracia, panowie i panie!

Prostytutka idzie do nieba to zbiór kazań wygłoszonych przez ks. Zbigniewa Pawła Maciejewskiego w latach 2003–2009. Choć pozornie nie są ze sobą powiązane, to jednak wszystkie mają ten sam cel. Autor nie tylko chce wzbudzić w nas zachwyt nad pięknem i wspaniałością życia przeżytego w przyjaźni z Bogiem, ale również zmotywować i zachęcić do zrobienia kroku naprzód – przytulenia się do Niego. W tym celu gromadzi teksty kazań, w których w bardzo prosty i przystępny sposób tłumaczy Słowo Boże, zwracając się indywidualnie do każdego z nas.

Czytaj dalej »

Oto dostajemy kolejną książkę, która w mocny sposób pokazuje nam prawdę o nas samych. Chyba właśnie dlatego jej lektura nie należy do najłatwiejszych. Ale w życiu nie chodzi przecież o to, żeby zawsze było – jak mawiał mój nauczyciel – „łatwo, prosto i przyjemnie”. Codzienne umieranie nie jest ani łatwe, ani przyjemne. Dla większości z nas jest jak gorzki syrop, który choć nie smakuje tak dobrze, jak owocowy, to jednak często okazuje się o wiele bardziej skuteczny. Sprawdź, Drogi Czytelniku, jak przełknąć tę gorzką mądrość, aby poczuć jej zbawienne działanie.

Musi trochę boleć…

Brak „tragedii” w życiu może doprowadzić do tragedii wieczystej – pisze o. Augustyn Pelanowski, paulin, autor Umierania ożywiającego…. Jest to kolejny duchowny, który podkreśla, jak ważne dla naszego życia, dla relacji z Bogiem i z drugim człowiekiem jest cierpienie oraz stanięcie w prawdzie przed sobą samym. Prawda o sobie daje wręcz „przerażającą” dynamikę wiary! – pisze autor. Ciekawy jest również jego sposób mówienia o rzeczach trudnych. Niekiedy tak dosłowny, że miałam chęć odłożyć książkę, innym razem metaforyczny i subtelny. [...] Ból jest często podobny do artysty, który w wyrafinowany sposób rzeźbi ludzkie istnienie.

Czytaj dalej »

Dziś chciałbym odpowiedzieć na pytanie: dlaczego warto mieć swoją ulubioną modlitwę?

Modlitwa w naszej wierze jest budowaniem relacji z Panem Bogiem, czy mówiąc inaczej, spotkaniem z Bogiem. Szczególnie ważny wydaje się właśnie termin „relacja” – chodzi bowiem o miłosną więź budowaną między osobami. Oczywiście ta relacja nie jest relacją równoległą: Pan Bóg jest kimś nieskończenie wielkim, kimś doskonałym, a jednocześnie kimś, kto w stopniu najwyższym nas kocha, zna i rozumie. Modlitwa ma więc dwa podstawowe cele: uwielbienie Boga, oddanie Mu chwały, i uświęcenie człowieka. To uświęcenie człowieka możemy inaczej określić jako uczenie się Boga, które powinno owocować także w życiu moralnym. Mając na uwadze tę teorię, spróbujmy powiedzieć, jak wpisuje się w nią posiadanie ulubionej modlitwy.

Czytaj dalej »