Komentarze do: Dlaczego kocham Kościół?

Autor: Monika

Monika — Mon, 15 Oct 2012 20:37:57 +0000

Panie Pawle, chciałam się odnieść do tej kwestii prymatu rozumu nad uczuciami…Ja jakoś zgadzam się z tezami ks. Krzysztofa Grzywocza, który prowadząc taką sesję formacyjną „Kierownictwo duchowe i uczucia niekochane”, mówił właśnie o niedocenieniu roli uczuć w Kościele…Że uczucia są nam dane też od Pana Boga, że są Jego słowem i może by trzeba je postawić na równi z rozumem ( parafrazuję jego wypowiedź)…Mówił też oczywiście o tym, że trzeba się modlić do Boga by pomógł nam zrozumieć przesłanie naszych uczuć….A to jest bardzo trudne. Z tym jednym właśnie bym polemizowała w Pańskim tekście.
Choć że Kościół nie uznaje tak szybko jakichś objawień i właśnie posługując się rozumem wszystko bada, to właśnie bardzo dobrze.
I bardzo mnie ucieszyło, że napisał Pan że – „Katolicyzm nie jest wiarą wzruszeń i doznań, ale wiarą wyboru – często twardego, wymagającego, takiego, od którego aż się w człowieku skręca”, mnie się zdaje że często się o tym zapomina i błogo przedstawia chrześcijaństwo, a przecież tak to czasem właśnie jest, że aż w człowieku się skręca wszystko, kiedy nie raz walczy by być wiernym Bogu…
Pozdrawiam;)

Autor: Paweł

Paweł — Wed, 03 Oct 2012 08:08:35 +0000

Dziwne to sprawy. Piękne i dziwne! W świecie, który każe nam skupiać się na tym co można zważyć, zmierzyć, policzyć, zrobić z tego wykres i tabelę – szczególnie ważne jest zwracanie uwagi na to, co Nieprzemijające. Ciężar albo skruszeje, albo przestanie ważyć, długości się skrócą lub rozciągną, objętości skurczą, liczba nie zmienia się tylko poza człowiekiem, wykresy i tabele zależą od metodologii a metodologie od emocji. Gdzie więc jakiś fundament? Dziękuję Panie Pawle!

Autor: kaska

kaska — Sat, 29 Sep 2012 00:41:26 +0000

Super tekst!

Autor: Andrzej

Andrzej — Thu, 27 Sep 2012 19:48:40 +0000

I ja kocham Kościół całym sercem, rozumem i ciałem. Kocham subiektywnie w obiektywiźmie.