Ewangelia św. Marka zawiera trzy różne przypowieści, które łączy symbol ziarna. Są to przypowieści o siewcy, o zasiewie i o ziarnku gorczycy. Każda z nich opisuje Królestwo Boże z innego punktu widzenia. Alessandro Pronzato dokonuje w oparciu o opinie niektórych egzegetów interpretacji tych trzech przypowieści. Należy podkreślić, że czyni to w sposób interesujący i zupełnie nowy.
„Siewca” stanowi drugą książkę z serii „Przypowieści Jezusa”. Autor podzielił ją na trzy zasadnicze rozdziały, w których kolejno zgłębia tajemnicę sensu wyżej wymienionych przypowieści. Warto dodać, że czyniąc to często wdaje się on w polemikę z niektórymi poglądami egzegetów biblijnych. Ma to miejsce w tej części książki, która dotyczy przypowieści o siewcy. Otóż Alessandro Pronzato zaprzecza, że traktuje ona o zaufaniu do końca, do zwieńczenia dzieła i twierdzi, iż można ją nazwać przypowieścią o zaufaniu do rozpoczynania, przypowieścią o „dobrym początku”.
Drugi rozdział książki dotyczy przypowieści o zasiewie. Tutaj autor zwraca uwagę na znaczenie ziarna, a także próbuje odpowiedzieć na pytanie, jaką rolę odgrywa w niej osoba siewcy. W trzecim rozdziale Alessandro Pronzato stara się odkryć sens przypowieści o ziarnku gorczycy. Tutaj również dochodzi do interesujących wniosków, dotyczących naszego sposobu pojmowania tego, czym jest Królestwo Boże.
Alessandro Pronzato wskazuje na trzy aspekty rozważań o Królestwie Bożym. Przypowieść o siewcy traktuje je jako zasiew, wyjaśnienie przypowieści o siewcy – jako odpowiedzialność, natomiast przypowieść o zasiewie – jako moc. Czytając tę książkę można dojść do wniosku, że jej autor za główne przesłanie obrał następujący pogląd: radość siewu tkwi w nadziei, powinniśmy cierpliwie czekać na osiągnięcie rezultatu naszych dotychczasowych dokonań.
Agnieszka Gromadzka
