Mimo, iż najbardziej znana z książek św. Josemarii Escrivy ukazała się już w kilku milionach egzemplarzy na całym świecie, dla wielu Polaków święty ten pozostaje postacią zupełnie nieznaną. A szkoda, bo niewielu jest świętych, którzy proponują duchowość tak głęboką w swej ogromnej prostocie…
Św. Josemaria Escriva urodził się w 1902 roku w Barbastro (Hiszpania). Coraz wyraźniej odkrywając wolę Bożą w swoim życiu, wybrał drogę powołania kapłańskiego. W 1925 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Natomiast trzy lata później, z Bożego natchnienia, założył Opus Dei, drogę do świętości przez codzienne życie, zwykłą pracę, przez wypełnianie obowiązków chrześcijanina.
Święty zmarł w 1975 roku. Jan Paweł II kanonizował go w 2002 roku w Rzymie. Jego liturgiczne wspomnienie w Kościele Katolickim obchodzimy 26 czerwca.
Omawiane dzieła świętego mają postać krótkich (czasem jednozdaniowych) oraz dłuższych myśli, oznaczonych numerami. Refleksje te są owocem relacji św. Josemarii zarówno z Bogiem, jak i z ludźmi, wynikają z jego życia duchowego i pracy duszpasterskiej. Zostały napisane i przeżyte – jak zaznacza sam święty w przedmowie do „Bruzdy” – w obliczu Boga.
Autor zaprasza w nich każdego czytelnika do wejścia na drogę modlitwy i miłości, by stać się „duszą wartościową”, by „wyryć przez nasze uczynki żyzną bruzdę”. Chce on wstawić twoją duszę do kuźni „i poddać ją obróbce ogniem i młotem” tak, by mógł powstać wspaniały klejnot w służbie Bogu.
Św. Josemaria porusza wiele aspektów życia nadprzyrodzonego i ludzkiego. Ważne jest rozwijanie cnót naturalnych, ludzkich, na których może budować Boża łaska. W ten sposób to, co Boskie i ludzkie stanowi całość i jedność. Cnoty ludzkie ukazuje bowiem jako cnoty dzieci Bożych. Chrześcijanin to ktoś, kto jest całkowicie oddany Bogu i jednocześnie żyje i pracuje w świecie.
Właśnie to codzienne życie, zwykła codzienna praca, każda chwila w życiu chrześcijanina może być przeżywana w obecności Boga i może stać się drogą do świętości. Jak mocno zaznacza św. Josemaria, „wszyscy jesteśmy powołani, aby zostać świętymi” (Bruzda, nr 125).
Autor w swoich myślach każdemu osobiście dodaje odwagi na tej drodze: „Poprawiaj się. – Każdego dnia troszeczkę. – Na tym polega twój niezłomny trud, jeśli naprawdę chcesz zostać świętym” (Droga, nr 290); „Właśnie na tym ma polegać twoje życie wewnętrzne: zaczynać… i na nowo zaczynać” (Droga, nr 292).
Bardzo zachęcam do sięgnięcia po dzieła św. Josemarii. Mają one oczywiście o wiele bogatszą treść od przedstawionych w tej recenzji. Wszak nie chodzi tu o streszczenie tej książki. Myśli te mogą stanowić doskonałą formę lektury duchowej szczególnie dla osób, które prowadzą życie duchowe, lecz z pewnością może z nich skorzystać każdy człowiek.
Należy też dodać, że nie są to rozważania teoretyczne, lecz mają one niesamowicie praktyczny charakter, dzięki czemu mogą prowadzić do przemiany naszego życia. A zastosowanie tych wskazówek w codziennym życiu zależy już od naszej decyzji. Pewne jest to, że warto wejść na tę drogę, by wyryć żyzną bruzdę, by być oczyszczonym w Bożej kuźni…
Justyna Smerecka
Justyna Smerecka
