Każdy z nas zna postać św. Pawła z Tarsu (jak sądzą niektórzy z tarasu 
). Bardzo często jednak nasze informacje o nim są szczątkowe albo zafałszowane przez jakieś nasze mylne wyobrażenia. Wyraźnie pisze o tym Jacques Guillet w książce Paul, l’apôtre des nations i próbuje przybliżyć nam prawdziwy obraz postaci, jaką jest Apostoł Paweł. Obraz, jaki Autor przedstawia, jest na wskroś biblijny.
Autorem prezentowanej pozycji jest zmarły przed kilku laty o. Jacques Guillet (1910-2001). Ten francuski jezuita był profesorem teologii w Lyonie i profesorem Nowego Testamentu w Centre Sevre. Przyczynił się do odnowy studiów biblijnych i teologicznych. Jednym słowem – wspaniały biblista.
Pośmiertnie wydana książka przybliża nam pierwotny Kościół, a zwłaszcza tytułowego Pawła Apostoła. Na prawdziwy jego obraz składa się to, co przedstawiają Dzieje Apostolskie i Listy Pawłowe, stąd książka dzieli się właśnie według tego klucza na dwie zasadnicze części. Z pozycji dowiadujemy się również czegoś więcej o samych Dziejach Apostolskich, o czasie od Paschy do Pięćdziesiątnicy (s. 21-26), także o pierwszym męczenniku Szczepanie (33-40).
Autor bliżej przedstawia ekspansje chrześcijaństwa na cały ówcześnie znany „świat” dzięki Pawłowi i jego działalności misyjno-podróżniczej. Doniosłość konsekwencji i waga całego wydarzenia nie musi być tu chyba przypominana. Aktywność Pawła jako Apostoła narodów, czyli mówiąc inaczej Apostoła pogan, jest zasługą, z której nawet my, europejscy chrześcijanie korzystamy. Apostoł przecież przyniósł Ewangelię do Europy.
W historyczną chronologię wydarzeń wpleciona jest bardzo umiejętnie teologia Pawła, jego przesłanie, z którym szedł zarówno do pogan, jak i do żydów. Podczas niebezpiecznej dla niego wizyty w Koryncie głośnym echem rozchodzi się zachęta do jedności i ostre przeciwstawienie się wszelkim podziałom. Źródłem wszelkiego rozłamu jest zawsze grzech, a początkiem i gwarancją jedności tylko moc Boża, którą czerpać można ze spożywania Ciała Pana naszego, Jezusa Chrystusa (s. 149-160).
Jeden z ostatnich rozdziałów ukazuje odniesienie postaci Pawła do osoby Jezusa. Przeciwstawiana niekiedy łagodność i miłosierdzie Jezusa surowości i radykalizmowi Pawła zniekształca naszą percepcję obu tych osób. Paweł tak samo jak Jezus naucza (z pewnością święty Paweł był bardzo dobrym mówcą – zapraszano go do synagog i tłumnie przybywano na jego wystąpienia oraz słuchano czasem przez cały wieczór), uzdrawia, a nade wszystko pociąga za sobą ludzi i ostatecznie umiera śmiercią męczeńską.
Niektórzy zarzucają świętemu Pawłowi, że nazywa siebie Apostołem, a przecież nie „chodził z Jezusem”! Pomimo, iż Paweł – prawdopodobnie – nie był nawet bezpośrednim świadkiem wydarzeń Krzyża, wiarygodnie przekazuje prawdy związane z przyjęciem i zrozumieniem Krzyża, ponieważ sam jest uczestnikiem tego Krzyża we własnym życiu. Więcej związków Pawła z Jezusem i poszczególnymi Ewangelistami na str. 179-190.
Dawno nie czytałem tak dobrej (rzetelnej) biblijnie pozycji, a jednocześnie czytającej się tak lekko. Ta pozycja jest dla mnie dowodem, że prawdę biblijną można przekazać w sposób lekki i przyjemny, bez jej kaleczenia, a jednocześnie bez trudnych egzegetyczno-biblistycznych terminów.
Maciej Zacharek
Maciej Zacharek
